Donkere tijden...

Tijd, tijd het is tijd voor een nieuwe verhaal. Als men over tijd spreekt dan kan dit relatief, maar ook exact zijn. De tijd vliegt voorbij hier in Zweden, dit is een relatieve tijdsaanduiding en geeft veelal een zekere gevoelswaarde weer. Een exacte tijdswaarde is dat het twee maanden geleden is sinds ik mijn eerste verhaal online gezet heb.

6 uur en 16 minuten – Het aantal uren zonlicht op 6 december. Het zijn ‘korte’ dagen… de zon komt op rond half negen en verdwijnt weer iets voor drieën. Men leeft dus praktisch de halve dag in het donker. Hier merkt men toch een klein verschil met Nederland, waar het iets langer licht blijft. Bovendien heeft de maand november weinig dagen gehad waar de zon echt scheen, het was bijna altijd bewolkt. Dit zorgde ervoor dat ik mij een tijdje (1 ½ week) elke dag vermoeid voelde, ongeacht het aantal uren slaap. Dat is dan het moment waarop je merkt wat voor effect zonlicht heeft. Het is kennelijk zo dat men door direct zonlicht bepaalde vitamines binnenkrijgt. Meer vitamines innemen was dan ook de oplossing voor mijn vermoeidheid. Hoe overleven Zweden deze donkere tijden?

- Fika: Een koffiepauze nemen, met vriend, collega of familie. ‘Fikaen’ kan men op ieder moment van de dag doen, maar het meest gebruikelijk is toch om dit tussen de middag en avond te doen. Vaak neemt men een zoetigheid bij de koffie (of voor sommige mensen thee). Fika is een belangrijk onderdeel van de Zweedse cultuur en vormt een sociale institutie. Onbewust ben ik al een tijdje een fan geweest van dit deel van de Zweedse cultuur en had mij reeds het fikaen eigen gemaakt. Het was dan ook erg spijtig te merken dat het fikaen alleen niet voldoende was om de vermoeidheid tegen te gaan. -

3x20 minuten - IJshockey wordt gespeeld in drie periodes van 20 minuten. Begin oktober ben ik met wat vrienden naar Gävle afgereisd om aldaar een ijshockeywedstrijd te aanschouwen tussen twee teams uit de hoogste Zweedse ijshockeycompetitie – de SHL. Het was een vrijdagavond, het lokale team Brynäs IF(nr. 8 in de competitie) speelde tegen directe concurrent Färjestad BK (nr. 9), ingrediënten die beloofden dat het een mooie wedstrijd wordt. Wij hadden kaarten voor de staantribune, de tribune waar de ‘echte’ supporters zich bevonden, dat betekende dus veel ritmisch klappen en Brynäs liedjes meezingen. Onze geweldige support was niet voor niets, beide partijen trakteerden ons op een mooie, doelpuntrijke wedstrijd, met een uiteindelijke 5-2 overwinning voor Brynäs IF.*

5 weken - Het aantal weken dat we voor onze ‘written pleading’ hadden. In mijn vorige verslag had ik dit al kort aangestipt en inmiddels heb ik dit onderdeel van het vak succesvol afgerond. Binnenkort zal ik dit ook als mondeling pleidooi ten uitvoering moeten brengen. Momenteel ben ik weer met een schriftelijke opdracht bezig, het memorandum, wat in principe een grote paper is. Het onderwerp van mijn memorandum is: Sport en Staatsteun. Hierbij analyseer ik onder andere de beslissingen van de Europese Commissie over mogelijke staatsteun voor voetbalclubs zoals Real Madrid en PSV.

1 dag - in Stockholm. Nadat ik mijn written pleading had ingeleverd, was er weer wat meer vrije tijd, een goed moment om voor een dag naar het ‘Venetië van het noorden’ te gaan. De stad bestaat uit veel eilandjes en deze zijn praktischer wijze via bruggen met elkaar verbonden. In Stockholm hebben we met name de ‘oude stad’ bezichtigt, een erg mooi en karakteristiek stukje van Stockholm. In de namiddag zijn we nog naar de tv-toren gegaan, vanwaar we een fantastische uitzicht over de stad en de haven hadden. Mijn conclusie: Stockholm zeker de moeite waard.

17.30-04.00 - De (maximale) duur van een ‘gasque’. Eind oktober heb ik mijn eerste gasque bezocht, het älggasquen. Een gasque is een formeel 3-gangen diner, met na de tijd een groot feest. Bij een gasque wordt verwacht dat een ieder formeel gekleed is. Het diner duurde ongeveer 3 ½ uur, met tussendoor muziekoptredens en speeches. De speeches werden in het Zweeds gegeven, maar gelukkig had ik mensen naast mij die het deels voor mij vertaalden. Daarnaast werd om de zoveel tijd een lied gezongen, waar na elk lied een slokje schnaps gedronken werd. Bij het hoofdgerecht kregen we een stukje eland vlees; het thema van dit gasque was namelijk älg, wat Zweeds is voor Eland. Na het eten begon het feest, bij het feest komen ook mensen die niet bij het diner aanwezig waren, dus superveel mensen. Bij dit feest kwam ook de Zweedse popgroep ‘Da Buzz’ optreden, een groep die hun muzikale succes vooral in het begin van de 2000’s gevonden had.*Met wat alcoholische versnaperingen op klonken ze best leuk, maar na de volgende dag nuchter nog eens naar een liedje te luisteren, zijn ze toch minder goed.

UTC +2 - de Oost-Europese tijdzone. Eind november ben ik met twee vrienden naar Riga en Vilnius geweest. Zaterdag 22 november verliet onze boot, in het donker, de haven van Stockholm richting Baltische zee. Van het oversteken van deze zee kreeg ik weinig mee, want na wat slaap, ben je volgende dag al niet meer op open zee. Rond half elf, lokale tijd, zetten we dan voet aan wal, wat betekende dat er nog genoeg tijd was om Riga te bezichtigen. Een mooie en interessante stad; je ziet in Riga heel mooi de invloed die de Hanze in zijn hoogtij dagen op deze stad heeft gehad. Men herkent namelijk deels dezelfde stijl gebouwen zoals je ze ook in andere grotere Hanzesteden vindt. Aan de andere kant zie je de invloed die de Sovjet-Unie heeft gehad, buiten de Russische-orthodoxe kerken om, zie je nog oude Sovjet gebouwen, zoals de Stalin-toren. De tweede dag in Riga was echt prachtig, voor het eerst in weken scheen de hele dag de zon en dat was genieten. Na twee dagen veel bezichtigen, goedkoop eten en drinken en in skybars genieten, verlieten we Riga weer. In de ochtenduren van dinsdag 25 november vertrokken we per bus naar de Litouwse hoofdstad. Een 4 ½ uur durende rit door het, saai ogend, licht met sneeuw bedekte platteland van Letland en Litouwen. Eenmaal in Vilnius aangekomen merkten we dat de gevoelstemperatuur nog iets lager was dan in Riga, het was namelijk gevoeld -10° Celsius. Vooraf had ik niet grote verwachtingen van Vilnius, des temeer verraste mij deze stad. Vilnius heeft een prachtige oude binnenstad, met goed onderhouden barok gebouwen. Met name interessant is ook de ‘onafhankelijke’ republiek Užupis, een kunstenaarswijk vergelijkbaar met Montmartre in Parijs. De republiek verklaarde zichzelf onafhankelijk op 1 april 1997, en zo moet men deze republiek dan ook beschouwen: humoristisch. Dit ziet men onder meer ook terug in de constitutie die de republiek heeft.* Na veel bezienswaardigheden aanschouwen en nog iets goedkoper eten en drinken als in Riga kwam er een eind aan ons verblijf in Vilnius. Op de 27e van november gingen we per vliegtuig weer terug naar het ‘warme’ Zweden.

Aan het eind van mijn vorige verslag kwam ik met de onheilspellende woorden: ‘WINTER IS COMING…’. Het had eigenlijk moeten zijn ‘de duisterheid nadert’, want de ‘winter’ is nog niet zo angst aanwekkend. De temperatuur is weliswaar al een tijdje rond het vriespunt, maar het is nog niet echt koud. Deze week is het eigenlijk voor het eerst dat ze maatregelen hebben getroffen tegen gladheid. Maar wie weet, misschien komt de eerste sneeuw rond de kerst.

Hej Då!
Michael

*http://www.shl.se/shl-arena/38909/postgame/
*https://www.youtube.com/watch?v=jf7QeApRf1I
*http://outinthemiddaysun.blogspot.se/2008/02/uupis-constitution.html